Mc.2,23-28 (19/1/2021)
Op zekere sabbat liep Jezus door korenvelden. Zijn leerlingen plukten al gaande aren.
De farizeeën zeiden tegen hem: “Kijk! Waarom doen zij iets wat op sabbat niet mag?”
Hij antwoordde: “Hebben jullie nooit kennis genomen van wat David deed toen hij gebrek leed
en hij en zijn metgezellen honger kregen? [1Sam.21,1-6] Hoe hij – ten tijde van de hogepriester Abjatar –
het huis van God binnenging en de uitstallingsbroden opat, die niemand mag eten behalve de priesters, en hoe hij ze ook gaf aan zijn metgezellen?”
“De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat. Zo is de mensenzoon heer, ook van de sabbat.
Is dit een staaltje losbandig leven van Jezus? Jezus die de wet aan z’n laars lapt?
Of speelt hier meer? Waar gaat het ten diepste om voor Jezus?
Hij focust zich op de kern van de zaak: een G-dgericht leven! Geen vrijblijvende losbandigheid maar ‘vrijheid’.
Die ‘vrijheid’ stelt hem in staat om te doen wat hij moet doen.
Zou dit een houding kunnen zijn om met onze coronamaatregelen om te gaan?
Met mensen op weg gaan, samen dagelijkse dingen doen (vb. wandelen). Hun leven leren kennen. Je op hen afstemmen.
Hun perspectief aannemen en zien wat er voor die ander – nu doorheen coronatijden – op het spel staat.
De ander alert en zorgzaam nabij blijven, gefocust op de kern van de zaak – G-dgericht!
Dan in alle vrijheid – en verantwoordelijkheid – doen wat moet gedaan opdat de ander zou leven.
En ja misschien moet daarvoor, soms even, de wet (een maatregel) wijken.
Dit is geen pleidooi voor losbandigheid (lockdownfeestje of dergelijke), geen uitnodiging om zomaar te doen waar je zin in hebt,
maar om te leven vanuit een diep geworteld zijn in G-d (Liefde). Om vrij en verantwoord de ander zorgzaam nabij te zijn.
En door het go(e)de te doen, G-d te eren (daar is toch de sabbat voor bedoeld?).