Mc.9,2-10 (6/08/2024)
2 Zes dagen later [na de eerste lijdensvoorspelling]
nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee
naar een hoge berg, geheel alleen.
Daar werd hij voor hun ogen van gedaante veranderd.
3 Zijn kleren werden glanzend, hel wit,
zoals geen wolbewerker op aarde ze wit kan maken.
4 Elia en Mozes verschenen aan hen;
zij waren in gesprek met Jezus.
5 Petrus reageerde tegen Jezus:
“Meester, het is goed dat wij hier zijn.
Laten we drie tenten maken,
één voor jou, één voor Mozes en één voor Elia.”
6 Want hij wist niet wat te zeggen;
ze waren immers van vrees bevangen.
7 Nu overschaduwde hen een wolk
en een stem uit de wolk zei:
“Dit is mijn geliefde zoon, luister naar hem.”
8 Plots rondkijkend,
zagen zij niemand meer bij zich dan alleen Jezus.
9 Toen zij van de berg afdaalden,
gebood hij hun aan niemand te vertellen
wat ze gezien hadden
dan wanneer de mensenzoon zou zijn opgestaan
uit de doden.
10 Ze bewaarden deze woorden bij zichzelf,
maar vroegen zich onder elkaar wel af
wat dat ‘opstaan uit de doden’ betekende.
Petrus stamelt maar wat, niet wetend wat te zeggen. Zijn povere woorden geven maar weinig weer van het hele gebeuren. Ze zijn zelfs onuitvoerbaar. Maar toch zijn ze erg belangrijk, zeg maar essentieel! Ze proberen immers uit te drukken dat deze ervaring niet verloren mag gaan. Ze moet vastgehouden worden, of beter verwoord: er moet in gewoond/geleefd worden!
Misschien maakte je het zelf al mee, of vraag het anders aan iemand die het ervaarde: Als je een heel sterke ervaring van G-ds aanwezigheid hebt gehad – een ‘topmoment’ dat meestal slechts even duurt – dan wil je daar wel over spreken, maar je hebt er amper woorden voor en de woorden die je toch gebruikt lijken maar zo pover te zeggen wat ze zouden willen. En toch is het belangrijk die woorden te spreken, op te schrijven, … Ze dragen een gloed in zich die veel verder strekt dan de inhoud van de woorden zelf. En voor jezelf blijven ze een her-inner-ing aan een gebeuren om in te gaan wonen …
Een uitnodiging om dat vandaag echt eens te proberen!