Mc.3,7-12 (18/01/2024)
7 Jezus en zijn leerlingen trokken zich terug naar het meer.
Een grote menigte volgde hem,
vanuit Galilea, Judea, Jeruzalem, Idumea;
8 en van over de Jordaan en rond Tyrus en Sidon.
Heel velen die hoorden wat hij allemaal deed,
kwamen naar hem.
9 Hij zei tegen zijn leerlingen
dat ze een bootje in de buurt moesten houden
opdat ze hem niet zouden verdringen.
10 Want hij genas velen,
zodat al wie een of andere kwaal had
op hem aandrong om hem aan te raken.
11 En toen de nog niet gereinigde geesten hem zagen,
vielen zij voor hem neer en krijsten:
“Jij bent de zoon van God!”
12 Maar hij snauwde hen met kracht af
dat ze hem niet bekend mochten maken.
Het is opvallend hoeveel volk er altijd samenstroomt rond Jezus. Nu, dat is op onze dagen niet anders als er zich ergens iemand met bijzondere genezingsgaven manifesteert. We weten uit andere Evangeliepassages dat die massa niet altijd de juiste dingen zoekt bij Jezus, of toch minstens hem niet zo in de diepte zoeken te begrijpen, maar al snel blij zijn dat ze genezen zijn of brood gekregen hebben. Jezus wijst die verschillende lagen wel aan, maar voor de rest laat hij dat ‘massa-fenomeen’ gewoon gebeuren en gaat er ruimschoots in mee!
Het zou ons ertoe mogen inspireren onze opdracht als Jezus-volger niet te beperken tot de ‘happy few’, ook niet tot degenen die in het Jezus-verhaal helemáál meegaan. Jezus heeft in zijn (korte!) leven heel veel ‘gezaaid’, wat hij zelf nooit heeft zien vruchten dragen, soms zelfs niet eens heeft zien opgroeien. Er is een gulheid en a-selectiviteit in hem die ons verbluft: “Doe goed en zie niet om”, dát is de manier om het ‘koninkrijk Gods’ te verkondigen!