Lc.18,9-14 (26/03/2022)
Met het oog op sommigen die van zichzelf vertrouwden dat ze integer waren en neerkeken op de rest, vertelde Jezus nu deze gelijkenis:
“Twee mensen gingen op naar de tempel om te bidden. De ene was een farizeeër, de andere een tollenaar. De farizeeër ging staan en bad over zichzelf: “God, ik dank je dat ik niet ben zoals de andere mensen: grijpgraag, onrechtvaardig, overspelig, … of zoals die tollenaar. Ik vast twee maal per week en ik sta een tiende van al mijn inkomsten af.” De tollenaar bleef op een afstand staan, hief zelfs zijn ogen niet naar de hemel, maar sloeg zich op de borst: “God, wil je verzoenen met mij, zondaar die ik ben.”
Ik zeg jullie: Híj keerde naar huis terug integer geworden, en niet de ander. Want ieder die zichzelf groter maakt, zal kleiner worden, en wie zichzelf kleiner maakt, zal groter worden.”
Het lijkt van alle tijden te zijn, je beter voelen dan de anderen. Heb jij dat niet? Pas op wat je antwoordt, want Jezus, aan wie je de mens niet moest leren kennen, kiest duidelijk voor degene die dit kan erkennen.
Het lijkt zelfs een cruciaal punt te zijn in zijn omgang met mensen. Waarom zien we hem zo vaak met ‘tollenaars en zondaars’ omgaan en zijn de meeste genezingen voorbehouden voor mensen die maatschappelijk aan de kant staan, terwijl hij regelmatig uitvaart tegen ‘de schriftgeleerden en farizeeën’ dat ze eigengerechtig bezig zijn? Aan beide kanten zal het wel wat te eenzijdig voorgesteld zijn – in de uitzonderingen zie je trouwens best wat hier bedoeld wordt – maar het onderscheidende punt zit hem precies in dat kunnen erkennen van de eigen kleinheid, vaak verborgen achter allerlei menselijke camouflagetechnieken.
Wat zou Jezus te bieden hebben aan iemand die leeft alsof hij geen G-d nodig heeft?!