Lc.13,1-9 (23/10/2021)
Terwijl Jezus hierover bezig was, waren er onder de aanwezigen die hem vertelden over de Galileeërs van wie [de romeinse landvoogd] Pilatus het bloed vermengd had met dat van hun offerdieren. Jezus antwoordde hun: “Denken jullie dat deze Galileeërs grotere zondaars waren dan de anderen, omdat ze dit hebben moeten lijden? Neen!, zeg ik jullie, maar als jullie je niet bekeren, zul je allen op dezelfde manier omkomen. Of die achttien die stierven
toen de toren bij de Siloam [een vijver in Jeruzalem] op hen viel. Denken jullie dat zij schuldiger waren dan de andere bewoners van Jeruzalem? Neen!, zeg ik jullie, maar als jullie je niet bekeren, zul je allen op dezelfde manier opkomen.”
Hij vertelde nu deze gelijkenis: “Iemand had in zijn wijngaard een vijgenboom geplant. Hij kwam er vruchten aan zoeken, maar vond er geen. Hij zei tegen de wijngaardenier: “Kijk, drie jaar kom ik nu al vruchten zoeken aan deze vijgenboom, maar vind er geen. Hak hem uit. Waartoe zou hij nog de grond verder uitputten!” Maar de wijngaardenier antwoordde hem: “Heer, laat hem nog dit jaar … Ik zal eerst nog eens de grond bewerken en bemesten. Als hij dan vruchten draagt … En indien niet, hak hem later dan maar uit.””
Gebruiken we dit beeld van Jezus over zijn geduld met de onvruchtbare vijgenboom niet al te makkelijk om ons dan maar niet te ‘bekeren’? O, Jezus gunt ons nog wel een jaartje, en daarna ook nog wel een paar … En zo stellen we telkens uit wat eigenlijk ‘nu’ moet gebeuren.
Uiteindelijk zijn het wel vrúchten die de wijngaardenier zoekt; dát is wel de reden waarom hij de aanplant gedaan heeft! Beantwoorden aan de bedoeling van de wijngaardenier – beantwoorden aan de bedoeling van de schepping van mijn eigen leven dat mij in handen is gegeven – gaat dus niet met mij alleen maar wat gezellig te vermeien in de geduldige liefde van de Heer. Wérkelijk een antwoord geven op die liefde is: vruchten dragen!
De toevallige omstandigheden van mijn leven doen daarin niet ter zake (zoals het eerste deel van dit Evangelie ons toont). Het ons geschonken leven om iets mee te doen, is (alleen!) dat wat we vandaag in handen krijgen op de plek en de wijze zoals het vandaag is! Dáár (híer dus) is het waar we vrucht kúnnen dragen.