Lc.2,15-20 (25/12/2020)
Toen de boodschappers weer van hen weg waren naar de hemel, zeiden de mensen – de herders – tegen elkaar:
“Laten we doortrekken tot in Betlehem, laten we gaan kijken naar het woord dat daar gebeurde, zoals de Heer ons heeft bekend gemaakt.”
Zo haastten zij zich en vonden Maria en Jozef en het pasgeboren kindje, liggend in een voedertrog.
Toen ze dit zagen, maakten zij alom bekend het woord dat hun over dit kindje was gezegd.
Al wie het hoorde, verwonderde zich over wat de herders tegen hen zeiden.
Maria bewaarde al deze woorden en bracht ze samen en overwoog ze in haar hart.
De herders keerden terug, God verheerlijkend en prijzend voor alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.
De herders ‘toentertijd’ waren niet bijster geacht. Toch worden ze in het Evangelie uitdrukkelijk “mensen” genoemd
– en is het zelfs aan hén dat eerst en voor allen (zowel ‘vóór’ als ‘voor’) G-ds geboorte wordt bekend gemaakt.
Misschien worden mensen ook vandaag pas écht mens (mens in wie G-ds geboorte mag aangekondigd worden) als ze ook wat ‘herder’ worden?
‘Herder zijn’ is durven op weg gaan, niet al te bang van een windvlaag of wat kou; dóórtrekken,
ook als je wellicht al moe bent en liever zou slapen; ‘zien vanuit de buik’: een kind in een voederbak is genoeg om G-d zijn plaats te geven.
(Herder zijn is helaas ook: er bij nemen dat ‘de wereld’ dit allemaal niet zal achten.)
Herders zijn geen mensen van veel of grote woorden, maar “het woord dat daar gebeurde” hebben ze wél aangevoeld.
Het is het scheppingswoord, het woord dat doet wat het zegt, het woord van een nieuw begin, het woord dat leven wekt – Léven ís.
De lastige omstandigheden van vandaag dwingen ons (nodigen ons uit?) het allemaal heel eenvoudig te houden – zo eenvoudig als de herders?
We wensen het je toe!
(een uitvoerigere en ‘diepergravende’ Kerstboodschap vind je in onze rubriek Leven: Kerstdag 2020. Wat valt er te vieren?)
EEN ZALIGE HOOGDAG VAN KERSTMIS!