Lucas 9,43b-45 (26/09/2020)
Allen stonden verwonderd over alles wat hij deed [na de genezing van een bezeten jongen],
maar Jezus zei tot zijn leerlingen:
“Knopen jullie dit goed in je oren:
De mensenzoon moet overgeleverd worden in de handen van de mensen.”
Maar zij begrepen deze woorden niet – ze waren verborgen, zodat zij ze niet bevatten –
en durfden er hem niet naar vragen.
Voor de tweede keer probeert Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken wat hem te wachten staat: lijden en uitgeleverd worden.
Ze snappen het niet. Het past niet in het beeld dat zij voor ogen hadden!
Hij wil hen met de voeten op de grond zetten. Het gaat niet over indruk maken. Het gaat over trouw zijn/blijven aan jezelf en aan je diepste overtuigingen.
Het gaat over je onvoorwaardelijk geven aan die goddelijke Liefde. Zo consequent leven brengt echter conflicten (en dus ook lijden)
met zich mee, daar kan je vanop aan. Dat is wat Jezus heeft geleefd, trouw liefdevol nabij zijn/blijven,
trouw aan de Bron waaruit hij leeft en dit alles tot in het ultieme.
Logisch dat ze niet verder durven te vragen. Wat als je beseft wat het écht betekent ‘leerling-zijn’?
Wat als je dan niet anders meer kunt dan heel consequent deze man te blijven volgen?
Het is zoveel makkelijker om te aanvaarden dat ik Jezus zou kunnen verraden,
dan dat ik mij laat door-dringen van zijn onvoorwaardelijke liefde en eeuwig-durende trouw.
Dát heeft immers ver-strekkende gevolgen.