Joh. 6,52-59 (01/5/2020)
In die dagen geraakten de Joden met elkaar in twist en zeiden: 'Hoe kan hij ons zijn vlees te eten geven?'
Jezus sprak daarop tot hen: 'Voorwaar, voorwaar, ik zeg u: als gij het vlees van de Mensenzoon niet eet
en zijn bloed niet drinkt, hebt gij het leven niet in u. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt heeft eeuwig leven
en ik zal hem doen opstaan op de laatste dag. Want mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank.
Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt blijft in mij en ik in hem. Zoals ik door de Vader die leeft
gezonden ben en leef door de Vader, zo zal ook hij die mij eet leven door mij.
Dit is het brood, dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet zoals bij de vaderen die gegeten hebben en niettemin gestorven zijn:
wie dit brood eet, zal in eeuwigheid leven.' Dit zei Jezus bij zijn onderricht in de synagoge van Kafarnaüm.
Voor de Joden is het helemaal niet meer duidelijk. Wat hier wordt gezegd gaat voor hen te ver. Dit kunnen (willen) ze niet meer verstaan.
Voor Jezus is het nochtans heel helder. Het is éénvoudig zegt hij. Het gaat gewoon over relatie, liefde en verbondenheid.
Het gaat over leven, een leven dat vertrekt en eindigt bij de verbondenheid met de Vader zegt hij. Over een liefdesrelatie die verbindt, één maakt, leven geeft daarover gaat het.
Zo een relatie reikt veel verder dan woorden. Liefde, verbondenheid moet je niet analyseren neen die moet je proeven.
Sterker nog eten. En al etende die liefde eigen maken en één worden met wie je eet.
Hij geeft zijn vlees en bloed. Hij geeft zijn leven en vraagt ons om hem te eten, toe te laten en te verteren zodat hij in ons kan gebeuren van binnenuit.
Word wie je eet, eet wie je wordt! Dan zal zijn Liefde ook jou voeden, omvormen van binnenuit en leven geven, eeuwig leven. Dan zal je leven, opgegeten en weten dat je leeft!