God laat je niet in de steek!
Al meer dan 30 jaar maak ik mee dat het schooljaar begint met een startviering met de hele lagere school.
Dit jaar was dit omwille van de corona-crisis in onze kerk niet mogelijk. Ofwel per graad ofwel niet.
Nee, zo laat ik het niet gebeuren…
Per graad vieren geeft geen verbinding over de hele school. Daar kan ik mij niet in vinden.
Ik wil niet kreunen of klagen, maar zoeken naar een oplossing. En al snel hadden we er een gevonden.
We kiezen voor een startviering bij ons op school, die we zélf zullen leiden.
Met drie steken we de koppen bij elkaar en kunnen op één avond mooie teksten en liederen verzamelen.
Het jaarthema krijgt vorm. Alle kinderen van de klas krijgen een taak. Iedereen is enthousiast, alle collega’s én alle kinderen.
Iedereen draagt spontaan zijn steentje bij.
De viering gaat niet door in de kerk, maar naast de kerk, meer bepaald op de speelplaats én in open lucht.
Alle vertrouwde rituelen en zekerheden vallen weg. Maar ik heb er alle vertrouwen in. God laat mij in dergelijke situaties niet in de steek.
Na een mistige ochtend komt de zon op het juiste moment tevoorschijn. Iedereen is betrokken, er wordt ongelooflijk meegezongen, gebeden, uitgebeeld en geluisterd.
De verbinding tussen de kinderen én de leerkrachten is zo voelbaar.
Hier was God aanwezig, midden onder ons. Ik voelde me echt gedragen en ben dankbaar dat ik de kracht had om te kiezen voor deze “nieuwe” vorm
en dat ik onmiddellijk steun kreeg van mijn collega’s en directie om dit “uit te proberen”.
Martine