In de onmacht blijven staan
In deze tijden leeft, ook bij ons, sterk een gevoel van onmacht. Wat kunnen wij betekenen in deze tijd? Een tijd waarin aan ieder van ons gevraagd wordt om ‘in z’n kot te blijven’. In die tijd worden wij dagelijks geconfronteerd met zij die geen huis hebben, in angst en onrust leven, nood hebben aan een tas koffie, wat menselijke warmte en nabijheid. Hoe hierin aanwezig blijven?
In deze coronatijden ervaar ik, nog meer dan anders, wat het betekent om die onmacht te voelen. Ook voor mij is het elke dag opnieuw een zoeken en soms ook een worstelen met ‘hoe hou ik het uit in die onmacht, hoe houden we het uit bij elkaars onmacht?‘
En dan voel ik bij mezelf de nood aan mensen. Mensen die het aandurven om samen in de onmacht te gaan staan. Stil te worden bij het geploeter, de angst en de onmacht van de ander. Stil worden en vaststellen dat deze ook in mij aanwezig is.
Dit alles niet wegpraten, wegbidden, wegfilosoferen of mediteren maar het uithouden, blijven bij elkaar. Deze ontmoeting aangaan telkens weer. De ontmoeting tussen mijn onmacht en jouw onmacht, mijn zuchten en jouw zuchten. Elke dag opnieuw.
Genezen ligt niet in mijn macht, wel blijven en het uithouden. Niet om jouw onmacht en angst te overstijgen maar om mijn zijn eraan te verbinden. Om samen wanhopig de vraag te stellen waarom? Hoe moet het verder? Wat kunnen wij voor elkaar betekenen?
En wie weet (of ook niet) samen doorheen deze tijd, totaal ontledigd, te ervaren dat ik dit alleen uithoud omdat jij het met mij uithoudt.
Hij die niet los van alle ellende, onzekerheid, onmacht en wonden zal bestaan
Die ‘G-d’ te midden van de rauwe werkelijkheid
Doet mij aarzelend naar de onmacht, de wonden kijken
En laat mij Zich doorheen jouw onzekerheid, jouw angst, zien
Dan kan ik niet anders dan die onmacht aan te raken.
Genezen ligt niet in mijn macht
Wel nabij blijven, luisteren, het uithouden
Niet om jouw onmacht, angst te overstijgen maar
Om mijn zijn eraan te verbinden
Blijven en het uithouden
om samen,
de vraag te stellen
“Waarom? Hoe? Hoelang?”
En wie weet
Het aandurven de (A)ander toe te laten
In de diepten van de eigen onmacht
En misschien mag ik
die Liefde laten voelen die jouw onzekerheid, angst zou kunnen helen.
Om samen
Doorheen de dood
Totaal ontledigd
Van elkaar te leren
Te Léven in Vertrouwen