Psalm 72
Kunstwerk als verwerking van de Psalm gemaakt door Elly Mondelaers
Psalm 72
God, geef richting aan onze tijd,
dat ons samenleven worde jouw Koninkrijk.
Dan wordt het volk rechtvaardig bestuurd,
jouw kleinen in gerechtigheid.
Dan brengen bergen en heuvels
vrede en recht voor het volk.
Dan is er redding voor kinderen van armen
en wordt de verdrukker vertreden.
Dan zal men Jou eren
zolang zon en maan bestaan.
Dan wordt onze samenleving mild,
als regen die de aarde doordrenkt.
Dan zal rechtvaardigheid bloeien,
vrede alom tot het einde der dagen;
dan zal zij heersen
van oost tot west, van noord tot zuid.
Dan zal wie woont in de woestijn voor Jou buigen,
wie Jou weerstreven bijten in het stof.
Dan zal wie macht heeft Jou erkennen,
wie Jou dienen, bewonen jouw Koninkrijk.
Dan wordt bevrijd wie arm is en om hulp roept,
wie zwak is en geen helper heeft.
Dan is er ontferming over zwakken en behoeftigen,
de kleinen wordt het leven gered.
Dan zal er overvloed van koren zijn,
als vruchtbare heuvels golvend.
Dan bloeit de samenleving op,
als bloemen op het veld.
Gezegend ben Jij God, onze Heer;
die wonderen doet, Jij alleen!
Gezegend jouw Naam tot altijd,
vervuld heel de aarde van jouw Aanwezigheid!
(Gezongen door zusters van de St.-Trudoabdij, met citerbegeleiding)
Psalm 72 – aanzet
Psalm 72 is één van de koningspsalmen. Bij ’t begin wordt het meteen duidelijk. Koning word je niet vanuit jezelf. Vandaar de vraag aan ’G-d’ om richting te geven aan het koningschap.
Dan volgt een hele lofzang over de ware koning en waartoe zijn koningschap dan zal leiden:
hij brengt vrede en recht voor het volk
redding voor kinderen van armen
hij zorgt voor wie arm is en om hulp roept
hij bevrijdt wie zwak is en geen helper heeft
de kleinen wordt het leven gered
….
Je zou denken dat het over ‘G-d’ zelf gaat. En misschien is dat ook zo. De koning vertegenwoordigde immers ‘G-d’ bij het volk. Hij stelde Hem present of dat was toch de bedoeling.
Maar ja is dit niet wat te hoog gegrepen? Welke koning, welke regering zal aan dit ideaal beeld kunnen beantwoorden? Als ik om me heen kijk, dan ziet de wereld er toch wel heel anders uit dan de wereld die in deze Psalm beschreven wordt.
En toch….
Er is in deze coronatijd heel wat te zien geweest (en nog steeds) dat toch iets weerspiegelt van zijn Koninkrijk. Een milde samenleving waar:
extra inzet en middelen ter beschikking gesteld worden voor armen en verdrukten
soms heel even machtsverhoudingen tussen mensen verdwijnen
mensen zich vrijwillig inzetten, tijd en energie vrij maken voor anderen
zorg gedragen wordt voor elkaar
solidariteit (de ene al diepgaander dan de andere) zichtbaar wordt
….
Daarbij was het voor mij leven-gevend om mensen te mogen ontmoeten die hun breekbaarheid en hun kleine, onaffe verhalen deelden. Het heeft deugd gedaan om:
samen met onze mond vol tanden te staan
samen in de onmacht te gaan staan en te blijven
af en toe van mijn voetstuk te vallen, onderuit gehaald te worden
op mezelf teruggeworpen te worden
….
En zo komt te midden van die coronatijd met al zijn ervaringen Psalm 72 binnengewaaid en telkens weer als ik aan deze Psalm begin komt de volgende gedachte in mij op. Wat als we inderdaad eens werk zouden maken van … neen niet van het nieuwe normaal met mondmaskers en 1,5 m afstand, waar alleen maar het geroep om financiële ondersteuning voor zij die al zoveel hebben klinkt en gehoord wordt, die uitsluitend gericht wordt door economisch getouwtrek, … maar van een echte, diep-gaande en ver-strekkende nieuwe manier van leven die het aandurft om ‘G-d’ richting te laten geven aan onze tijd.
Een nieuwe manier van leven met een nieuwe regering (die moet er toch nog komen na weet ik hoeveel dagen ondertussen) die het aandurft om een perspectiefwissel te maken en politiek gaat bedrijven kijkende vanuit de ogen van de armen en verdrukten, de zwakke en weerloze. Een regering die het aandurft om de voorbije maanden als uitgangspunt te nemen en zo tot het besef kan komen wat het doet met mensen
als alle sociale contacten verboden worden
als je niet in je kot kan blijven omdat je er geen hebt,
als ministers alleen de hardst roepende horen of zij die dreigen met een rechtszaak
als economen en wetenschappers ons leven bepalen
als enkel de middenklasse in beeld gebracht wordt
als …
Een regering die als verkiezingsslogan Leonard Cohen zou citeren ‘There is a crack, a crack in everything and that’s how the light gets in.’ Een fantastisch vertrekpunt dat volgens mij raakt aan de kern van onze Psalm. Je moet niet aan de slag gaan met mensen die zich groot wanen door hun mooie verhalen, door hun zogezegde goede werken. Niet met die mensen die ‘af’ zijn zonder breuken, zonder rimpels en scheuren. Daarmee kan je niks beginnen als je werk wilt maken van een wereld waarin ‘G-d’ richting mag geven aan de tijd. Dan zal je aan de slag moeten gaan met kleine, kwetsbare, hongerige, psychisch zwakke, kansarmen, … kortom met de rafelrandmensen uit onze maatschappij. Dan mag je hen niet langer negeren maar zal je het lef moeten hebben om hen aan te kijken, met hen in relatie te gaan om zo als geen ander de crack in hun leven te leren kennen, te voelen en dan te beseffen ‘how the light gets in’. Zonder gebrokenheid is er geen Léven. Alleen door te leren kijken door hun ogen, door aan te sluiten bij hun leefwereld, bereikbaar te worden voor hen, één van hen te worden, … kan aarzelend en heel langzaam rechtvaardigheid beginnen bloeien. Dan kan een samenleving mild worden als regen die de aarde doordrenkt.