Psalm 63
Kunstwerk als verwerking van de Psalm gemaakt door Elly Mondelaers
Psalm 63
God, mijn God ben Jíj!
Naar Jou dorst ik, van de ochtend àf;
naar Jou zoekt mijn ziel en verlangt mijn lijf,
als een dorstig land zonder wáter.
Ik zie naar Jou om in je wóning:
heerlijkheid en kracht mag ik ontwàren.
Ja, groter dan het leven is jouw Lìefde.
Mijn mond zingt jouw lóf!
Ik keer mijn handen ópen:
zo zegent mijn leven jouw Nàam.
Mijn ziel wordt verzadigd met overvlòed.
Mijn mond zingt jouw lóf!
Ook in de nacht op mijn bed denk ik aan Jóu:
ja, Jij bent mijn beschèrmer;
ik jubel in de schaduw van jouw vlèugels.
Mijn wezen kleeft aan Jou – Jij mij tot stéun!
(Gezongen door zusters van de St.-Trudoabdij, met citerbegeleiding)
Psalm 63 – aanzet
Deze maand is Psalm 63 – een lied van David – onze tochtgenoot. David heeft het, op het moment dat hij dit lied schrijft, ferm lastig. Zijn hele toekomst is onzeker. Zijn léven loopt gevaar! Hij heeft zijn vrouw moeten achterlaten, hij is ver weg van huis en van zijn familie. Z’n hele leven lijkt nu veeleer een droge, dorre woestijn dan een grazige weide. In die omstandigheden, te midden van die ellende, componeert hij dít lied. Hij zingt zijn gevoelens van zich af. Nochtans is het geen klaagpsalm of treurzang geworden. Er klinkt zelfs geen onmacht of ellende door, terwijl hij toch alle reden heeft om down te zijn, om te twijfelen en de moed te laten zakken. Maar neen, hier klinkt één en al verlangen, verlangen naar G-d. Een verlangen naar een G-d die hij kent als Iemand die zegent, beschermt, verzadigt, steunt …. kortom een G-d die goed is.
Naar Jou dorst ik, van de ochtend af;
naar Jou zoekt mijn ziel en verlangt mijn lijf,
als een dorstig land zonder water.
Van bij ’t begin houdt hij – met deze woorden – een spiegel voor! Hij weet het, zit er midden in, ja het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, regelmatig zijn er momenten dat het lastig is, dat het leven droog en dor is. Wat dan, als het leven niets meer lijkt te bieden en G-d verweg lijkt te zijn? Naar waar is dan je blik gericht? Naar waar gaat je diepste verlangen uit op zo’n moment? Verlang je dan naar een oplossing voor de concrete problemen, naar gezondheid, enkele lege dagen in je agenda, mensen om je heen die je talenten zien en je aanmoedigen, G-d die zich op een of andere manier laat zien … enz? Of zie je, in dat wat ogenschijnlijk leeg of niets is, toch de volheid en het al?
David verlangt met heel zijn ziel naar G-d en hij zingt in de overtuiging dat dit Verlangen zijn leven een andere richting zal geven, dat dit Verlangen hem zal wegleiden uit die woestijn!
Hier wordt dus nog maar eens bevestigd dat: ‘één van de beste dingen om je verlangen naar G-d weer te laten leven is: Psalmen zingen’.
En ik? Na enkele dagen stel ik vast dat er toch ergens (al is het ver weg) iets begint te dagen. Want ja als ik eerlijk ben met mezelf, stel ik vast dat wanneer het leven lastig wordt, om welke rede dan ook, ik meestal niet in eerste instantie verlang naar G-d maar wel naar een concrete oplossing voor dat wat de last veroorzaakt. Ik zal dus nog maar een tijdje doorgaan (alvast tot het einde van de maand 😊) want hoe langer ik doorga hoe meer ik vaststel dat ik bij het zingen van deze Psalm niet mijn geloof uitzing maar dat door deze Psalm te zingen mij geloof wordt ingezongen en dat mijn verlangen een andere kant wordt uitgetrokken, dieper, voorbij alle concreetheid.
Ik ga dus door en hoop ooit volmondig te kunnen jubelen en vast te mogen stellen dat mijn wezen kleeft aan G-d – Hij die mij tot steun was, is en zal zijn tot in eeuwigheid.