Verbonden Leven

Mc.5,1-20 (3/02/2025)

¹      Ze kwamen aan de overkant van het meer,
       in het gebied van de Gadarenen.
       [Gadara is 1 van de 10 steden van Dekapolis, helleens, niet-Joods]
²      Hij stapte uit de boot.
       Onmiddellijk kwam uit de grafspelonken iemand hem tegemoet:
       een mens met een nog niet gereinigde geest,
³      die woonde tussen de graven.
       Zelfs met ketens was niemand meer bij machte hem te binden.
⁴      Meerdere keren had men hem gebonden
       met voetboeien en ketens,
       maar de ketens trok hij uiteen
       en de boeien verbrijzelde hij.
       Niemand was sterk genoeg om hem te bedwingen.
5     Altijd maar door, zowel ’s nachts als overdag,
       was hij in de bergen en tussen de graven
       en schreeuwde en sloeg zichzelf met stenen.
⁶      Hij had Jezus al van ver gezien,
       rende op hem af en viel voor hem neer.
⁷      Krijsend riep hij luid:
       “Wat is er tussen mij en jou,
       Jezus, zoon van de allerhoogste God?
       Ik bezweer je, kwel mij niet!”
⁸      Want Jezus had tegen hem gezegd:
       “Ga weg uit deze mens, nog niet gereinigde geest.”
⁹      En hij vroeg hem:
       “Hoe is je naam?”
       Hij antwoordde:
       “Legioen is mijn naam, omdat wij met velen zijn.”
¹⁰    En hij smeekte hem met aandrang
       dat hij hen niet uit het gebied zou wegzenden.
11    Er was daar tegen de bergflanken
       een grote kudde varkens aan het grazen.
¹²    Ze smeekten hem:
       “Stuur ons naar die varkens,
       dat wij daar onze intrek kunnen nemen.”
¹³    Hij stond het hun toe,
       en onmiddellijk
       gingen de nog niet gereinigde geesten weg [uit de man]
       en trokken in in de varkens.
       De kudde – zo’n tweeduizend varkens –
       stortte zich vanaf de helling in het meer
       en ze verdronken.
¹⁴    Degene die de varkens aan het hoeden waren,
       vluchtten en berichtten ervan in de stad en op de velden.
       Men trok er op uit om te zien wat er gebeurd was.
¹⁵    Ze kwamen bij Jezus
       en zagen de man die bezeten was geweest door het legioen,
       gekleed zittend en bij zijn verstand.
       En zij werden bang.
¹⁶    Zij die het gezien hadden,
       vertelden hun hoe het gebeurd was,
       met de bezetene en met de varkens.
¹⁷    En zij smeekten Jezus
       uit hun gebied weg te gaan.
¹⁸    Hij stapte in de boot.
       De man die bezeten was geweest,
       smeekte hem om bij hem te mogen blijven.
¹⁹    Jezus stond het hem niet toe,
       maar zei:
       “Ga naar huis, naar je familie en vrienden,
       en verkondig wat de Heer voor jou heeft gedaan
       en hoe hij zich over jou heeft ontfermd.”
²⁰    En hij vertrok
       en begon te verkondigen in Dekapolis.
       En allen verwonderden zich.

Het zal je al opgevallen zijn dat in de vertaling die wij hier gebruiken, telkens de gewone vertaling ‘onreine geest’ heeft, hier de uitdrukking ‘nog niet gereinigde geest’ staat. Dat klinkt niet zo goed omdat het wat omslachtig is, maar het is wel een preciezere vertaling, die ons iets belangrijks reveleert.
‘Nog niet gereinigde geesten’ wáchten immers nog op hun reiniging – of heel-making, zoals het bijbels ook zou kunnen klinken. Ze moesten blijkbaar wachten op een Jezus die hen in de eerste plaats als ménsen ziet die verlangend uitzien naar die heling. Het is immers blijkbaar van alle tijden dat mensen met een vreemde kronkel in hun geest aan de kant geschoven worden en naar de rand van de maatschappij verdwijnen, naar een doodse omgeving.
Dat gebeurt dus ook nog vandaag. Kijk maar rond! Als Christen moeten wij ons de vraag durven stellen: Welke ‘nog niet gereinigde geest’ wacht er op míj om geheeld te worden, door mijn toenadering en mijn hem/haar aanspreken als méns?