Verbonden Leven

Mc.3,1-6 (22/01/2025)

¹      Jezus ging opnieuw de plaats van samenkomst [in Kafarnaüm] binnen.
       Daar was iemand met een verdorde hand.
²      Men hield hem in de gaten
       of hij op sabbat zou genezen,
       zodat ze hem konden aanklagen.
³      Hij zei tegen degene met de verdorde hand:
       “Sta op. Kom hier in het midden.”
⁴      En tegen hen zei hij:
       “Wat moet men doen op sabbat: goed of kwaad,
       iemand bevrijden of doden?”
       Maar zij zwegen.
⁵      Woedend keek hij rond,
       diep bedroefd om de verhardheid van hun hart,
       en hij zei tegen hem:
       “Strek je hand uit.”
       Hij strekte zijn hand uit en die herstelde helemaal.
⁶      De farizeeën gingen naar buiten
       en onmiddellijk beraadden ze met de herodianen
       hoe ze hem zouden kunnen ombrengen.

Marcus schetst een menselijk portret van Jezus. Vandaag focust hij op Jezus' verdriet en woede. Jezus was bedroefd over de hardnekkigheid van de religieuze leiders die zich verzetten tégen zijn genezingen op sabbat. Voor de farizeeën is de Wet onwrikbaar en mag er geen uitzondering op worden gemaakt. Jezus echter ziet het belang van de mens achter de wet. De vraag of wetten er zijn om mensen te beschermen of om ze vast te zetten, is vandaag nog steeds relevant. We weten allemaal dat wetten een doel dienen en dat hun interpretatie niet willekeurig mag zijn. Maar de vraag blijft: Welk menselijk belang dient de wet? In het geval van de sabbat (of onze zondagsrust) gaat het erom dat wij G-d loven en ruimte inbouwen voor ontspanning en re-creatie (wat letterlijk herschepping betekent). Het zou dan ook vreemd zijn als gelovigen elkaar zouden verbieden om op sabbat (of op zondag) go(e)d te doen of een medemens de hand te reiken. Evangelisch leven vraagt om het zien van de mens achter de wet en daar naar te handelen.