zo'n gelukkige dag ...
zo'n gelukkige dag
Deze ochtend (5 nov. ’20) ‘passeerde’ dit gedicht mij …
Dankbaarheid raakte mij ...
Blij zijn met wie ik te diepste ben in dit moment …
Zo wezenlijk voor ons ...
Eronder een poging om te verwoorden wat dit gedicht in mij opriep.
Het wonder is dat dit ons kan overkomen te midden de persoonlijke chaos en de moeilijke wereld waarin wij leven.
Een geschenk (Czesław Miłosz (1911-2004))
Zo'n gelukkige dag.
De mist was vroeg gezakt, ik werkte in de tuin.
De kolibries stonden stil boven de bloeiende kamperfoelie.
Er was geen ding op aarde dat ik zou willen hebben.
Ik kende niemand die het benijden waard was.
Wat aan kwaad was geschied, had ik vergeten.
Ik schaamde me niet bij de gedachte dat ik was wie ik ben.
Ik voelde nergens in mijn lichaam pijn.
Toen ik mij oprichtte, zag ik de blauwe zee en zeilen
Uit: Gedichten (Atlas, 2003) - Vertaald uit het Pools door Gerard Rasch
Zo’n gelukkige dag,
Niet omwille van activiteiten of dingen hebben,
Niet grijpen of vasthouden,
Geluk omwille van een zijnstoestand,
Een ruimte waarin ik duikel,
Een openheid voor alles wat is,
Geen begrenzing of conditionering
Een openheid en aanvaarding voor wie ik ten diepste ben,
Bemind en vrij,
Verbonden met het Mysterie
Dat mijn bestaan doorkruist,
Wat een intens geluk!
Zo’n gelukkige dag!
Ingrid