Presentie:Aansluiten
Presentie is: Zo goed als mogelijk bij het leven van mensen aansluiten.
Je sluit aan bij wat de ander beleeft en ervaart, en wat hem/ haar pijn en goed doet.
Je probeert met de ogen van de ander te kijken naar de werkelijkheid, om er zodoende achter te komen wat iemands behoeften en verlangens zijn.
Presentiewerkers proberen aan te sluiten bij de situatie die zich aandient, ook al is die totaal anders dan gedacht, gehoopt of gepland. Dat is nodig omdat alleen doorheen een open en onbevangen benadering de ander sterker aanwezig komt en de eigenlijke vragen naar boven komen. Dit vraagt tijd. Tijd opent deuren maar vooral monden en harten. En dan komen de verhalen. Het is dus essentieel om tijd te krijgen en te nemen om met mensen te zijn. Het vertrekpunt van de ontmoeting is het verlangen om de ander te leren kennen en niet je eigen vooronderstellingen en ideeën. Je verlangt ernaar om te weten wie je voor je hebt. Je bent in hem/haar geïnteresseerd. Daarom zul je de ander tegemoet gaan, naderen en je ernaar voegen, met in je achterhoofd de vragen: “Wie is die mens die voor me staat? Hoe ziet zijn/haar leven eruit?” Aansluiten begint met in de buurt van de ander aanwezig zijn: een bank in het station, de inkomhal van een ziekenhuis, een open kerk,… Je bent er ongehaast, aanklampbaar, onderbreekbaar en ontschot aanwezig.
Ongehaast: Niet de tijd is de maatstaf van jouw bezig-zijn. Je kijkt niet voortdurend op de klok. In je agenda is ruimte vrij voor onverwachte dingen.
Aanklampbaar en onderbreekbaar: Je mag en kunt aangesproken worden. Je bent er zonder dat je een target moet behalen. Je hebt alle ruimte om aandacht te geven aan zij die jou aanklampen met een vraag of gewoon voor een gesprekje.
Ontschot: Veel zorg- en hulpverlening is verkokerd. Bij het ene loket kun je alleen terecht voor dit en bij een ander voor dat, ook al gaat het over één mens en hangen de verschillende elementen in iemands leven nauw met elkaar samen. Dit verkokerd zijn kan ook gesitueerd zijn in iemands denken. Deze persoon spreekt mij aan voor dit, dus kijk ik ook niet verder dan die ene vraag en blijven de eventuele andere zorgen buiten beeld. Ontschot of minder verkokerd aanwezig zijn geeft anderen het gevoel dat ze bij jou voor allerlei zaken aan je mouw mogen trekken en dat je hen verder zult proberen te helpen als dat mogelijk is.
Door ontschot, ongehaast, onderbreekbaar en aanklampbaar aanwezig te zijn, leer jij de omgeving en de ander kennen. Zo ontstaan de eerste contacten en langzaamaan groeit een relatie. Je bent geïnteresseerd en laat voelen dat de ander ertoe doet voor jou. Je brengt samen tijd door al babbelend, spelend, klussend,… Zo ontstaat de kans dat je – misschien ooit – op het spoor komt van wat de ander nodig heeft om goed te kunnen leven. Indien hiervoor iets gedaan moet worden, spreek je af wat eventueel gedaan moet worden en wie wat gaat doen. De aandacht voor het fijngevoelig aansluiten leert je ook van perspectief te wisselen. Je begint hier en daar een beetje te beseffen wat binnen het leven van de ander van betekenis is, en dan kun je proberen door de ogen van de ander naar onze wereld te kijken: perspectiefwissel. Je leert het verlangen van de ander kennen en neemt het serieus zodat je misschien op het spoor kunt komen van wat iemand nodig heeft. Maar vergeet nooit om af te stemmen bij de ander of dat wat jij voor waar aanneemt ook klopt, of dat ook waar is voor hem/haar. Zo goed mogelijk trachten aan te sluiten bij de leefwereld van de ander is voor presentiewerkers een steeds weerkerende opdracht, zeg maar een uitdaging. Iedere keer opnieuw bij iedere mens die je ontmoet.
Ben je geïnteresseerd in het boek? Het is verkrijgbaar aan15€ (ten voordele van het Onderweghuis). Kom even langs in het Onderweghuis of stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..