Verbonden Leven

Mt.1,16.18-21.24a (19/03/2025)

¹⁶    Jakob verwekte Jozef, de man van Maria,
       uit wie Jezus werd geboren,
       genoemd: de gezalfde [Christos-Messiah].
¹⁸    De geboorte van Jezus de gezalfde [Christos-Messiah] verliep zo:
       Zijn moeder, Maria, was verloofd met Jozef.
       Voor zij echter gingen samen leven,
       werd zij zwanger bevonden uit heilige geest.
¹⁹    Haar man Jozef, die integer was,
       wilde haar niet openlijk te schande maken
       en dacht erover haar in het geheim weg te sturen.
²⁰    Kijk! Terwijl hij deze dingen overdacht,
       verscheen een boodschapper [engel] van de Heer
       in een droom aan hem:
       “Jozef, zoon van David,
       wees niet bang Maria, je vrouw,
       bij jou te nemen,
       want wat in haar is verwekt
       is uit heilige geest.
²¹    Ze zal een zoon baren
       en je moet hem de naam Jezus [de Heer is redding] geven,
       want hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden.”
²⁴    Ontwaakt uit de slaap
       deed Jozef nu zoals de boodschapper van de Heer
       hem had opgedragen.

Jozef. Man naar het hart van G-d. Man van het hart ook, én man van het nuchtere denken dat zich – geheel terecht als het over diep-menselijke dingen gaat – laat enten op dromen. Hij wikt en weegt, en daarin mogen zowel zijn hart als verstand meespelen, alsook zijn eigen droom als die van G-d met zijn volk.
Hoe klein hij in de geschiedenis, en zelfs in zijn eigen omgeving ook is, hij neemt zijn plaats als echtgenoot en vader heel ernstig en verantwoordelijk op zich, zonder over licht ijs te gaan. Die degelijke overwogenheid én keuze voor een verantwoordelijk leven, maakt hem tot dat ene, unieke, … schakeltje in een eindeloos lange keten van de geschiedenis van G-d met zijn mensen.
Ik schrijf het natuurlijk met opzet een beetje paradoxaal. Wellicht omdat ons leven zo paradoxaal is! Wat zijn wij nu helemaal? Eigenlijk stelt ons leven niet zoveel voor, tenzíj we op de feitelijke plek waar we staan, voor de feitelijke mensen die ons gegeven zijn, onze taak ernstig en verantwoordelijk opnemen.
Misschien moeten er weer ‘Sint-Jozefsgilden’ komen, om dat opnieuw te leren?