Verbonden Leven

Mt.6,7-15 (11/03/2025)

⁷      Als je bidt, babbel er dan niet op los,
       zoals veel volkeren doen.
       Zij denken dat ze door hun veelheid aan woorden
       verhoord zullen worden.
⁸      Doe hen niet na!
       Je Vader weet wat je nodig hebt
       nog voor je het hem vraagt.
⁹      Bid als volgt:
       Onze Vader in de hemelen,
       geheiligd worde jouw Naam,
¹⁰    kome jouw koningschap,
       gebeure jouw bedoeling
       op aarde zoals in de hemel
¹¹    Geef ons vandaag
       ons nodige brood
¹²    en vergeef ons onze schulden
       zoals ook wij onze schuldenaren vergeven,
¹³    en lever ons niet over aan de aanvechtingen,
       maar verlos ons van het kwade.
¹⁴    Want als je de mensen hun misstappen vergeeft,
       vergeeft je hemelse Vader ook jou;
¹⁵    maar als je aan de mensen hun misstappen niet vergeeft,
       vergeeft je hemelse Vader ook jou niet.

Hoe langer ik het ‘ken’, hoe meer ik besef dat ik het níet ‘ken’, dat ‘onzevader’. Meer en meer ervaar ik het als een mysterievol gebeúren, en niet zozeer als ‘woorden die ik ken en opzeg’.
“Babbel er niet op los”, zegt Jezus. “Dénk dus ook niet dat je het begrijpt – zelfs niet dat je het moet begrijpen! Laat je er gewoon in meenemen, ‘alleen maar’ omdat het míjn woorden zijn! Door deze woorden in je mond te nemen, neem je míjn woorden in jouw mond, en verenig je je op die manier met mij. Wat kan jou dichter bij de Vader brengen? Geen menselijk gebabbel dus in elk geval, dan alleen een mysterievolle vereniging met de Zoon.”
Er lijkt wel een soort voorwaarde aan verbonden, nl. dat ik tot vergeving bereid moet zijn, zowel om te geven als om te ontvangen. Innerlijke onvrede lijkt de innige verbinding met Jezus, en vandaar met de Vader, in de weg te staan …