Verbonden Leven

Mt.11,16-19 (13/12/2024)

¹⁶    Waarmee zal ik de mensen van deze generatie vergelijken?
       Ze zijn als kleine kinderen die op de markt zitten
       en hun vriendjes toeroepen:
¹⁷    ‘Wij spelen voor jullie op de fluit, maar je danst niet.
       Wij zingen voor jullie een klaaglied, maar je weent niet!’
¹⁸    Want Johannes kwam,
       hij at noch dronk
       en ze zeggen: ‘Hij is van een demon bezeten.’
¹⁹    En de mensenzoon kwam,
       hij at en dronk wél
       en ze zeggen: ‘Kijk eens naar die vreter en zuiper,
       die vriend van tollenaars en zondaars!’
       Wijsheid wordt als waar erkend
       door allen die haar kinderen zijn.

Zou onze generatie zo anders zijn dan die van Jezus’ tijd? Zijn ook wij niet vaak overtuigd dat we het goed bedoelen voor onze medemensen en dat wij weten wat zij nodig hebben? En zijn ook wij niet verontwaardigd wanneer de ander niet meegaat in wat wij voor hem of haar bedacht hadden? Zou het kunnen dat onze ‘goeddoenerij’ vaak voortkomt uit onze eigen ervaringen, ons eigen perspectief, en dat we soms te weinig rekening houden met wat de ander denkt en voelt?
Jezus pleit voor een perspectiefwissel. Hij nodigt ons uit om even stil te zitten op de markt en ons eigen perspectief los te laten. Hij roept ons op om te leren kijken met wijze ogen, want het is de Wijsheid die ons laat zien wat er echt speelt bij de ander en wat hij of zij nodig heeft.
De Advent zou een tijd kunnen zijn om daad-werkelijk eens stil op de markt te gaan zitten en jezelf af te vragen: Welk perspectief leidt mijn leven? Mijn – individuele, tijdgebonden perspectief – of het perspectief van eeuwenoude wijsheid?