Verbonden Leven

Mc.10,28-31 (4/03/2025)

²⁸     Petrus ging daarop in
       [op Jezus’ uitspraken over de rijke jonge man]
       en zei tegen Jezus:
       “Kijk, wíj hebben toch maar alles losgelaten
       en wíj zíjn je gevolgd …”
²⁹     Jezus antwoordde:
       “Amen, ik zeg jullie:
       Er is niemand die zijn huis heeft losgelaten,
       of zijn broers of zussen,
       of zijn vader of moeder,
       of zijn vrouw en kinderen,
       of zijn akkers,
       omwille van mij en de bevrijdende boodschap [Euangelion],
³⁰     die niet, nu in deze tijd,
       honderdvoudig huizen ontvangt,
       en broers en zussen,
       en moeders en kinderen,
       en akkers,
       – zij het mét vervolgingen –
       en in de nieuwe tijd het volle leven.
³¹     Maar vele eersten zullen laatsten zijn
       en de laatsten de eersten!”

We mogen hopen dat onder onze lezers er velen zijn die soms al eens iets van wat in ‘de wereld’ als normaal geldt hebben ‘losgelaten’ o.w.v. het Evangelie. Misschien nog niet zoals Petrus ‘alles’, maar toch eerlijke pogingen daartoe.
Dan zul je zeker ook ervaren hebben dat het waar is wat Jezus hier zegt! Jazeker, van wat je loslaat, krijg je honderdvoudig terug! – “Zij het mét
vervolgingen.” Gelukkig blijven wij van de letterlijke vervolgingen nog wat gespaard (hoe lang nog?), maar wat hier wél altijd automatisch aan vasthangt, is de verantwoordelijkheid die dit met zich meebrengt! De zorg om het eigen ikje loslaten, brengt ‘vanzelf’ de daad-werkelijke zorg voor mijn mede-mens met zich mee.
Voor een waarachtig Christen eindigt de zorg voor een mede-mens niet op het punt waar ‘ik mij er nog goed bij voel’. De ‘excessieve liefde’ van het Evangelie gaat over ‘je leven geven voor je naaste’ … Dát is toch wat Jezus ons voordeed?