Verbonden Leven

Mc.10,17-27 (3/03/2025)

¹⁷    Toen hij weer op weg was,
       haastte zich iemand naar hem toe [volgens Matteüs een adolescent].
       Die viel voor hem op de knieën en vroeg:
       “Goede meester,
       wat moet ik doen om deel te krijgen aan het volle leven?”
¹⁸    Maar Jezus zei hem:
       “Wat noem je mij goed? –
       niemand is goed behalve één: God.
¹⁹    Je kent de wijzingen:
       je zult niet doden,
       je zult niet stelen,
       je zult niet vals getuigen,
       je zult niet beroven,
       eer je vader en je moeder.”
²⁰    Maar hij antwoordde hem:
       “Meester, al deze dingen heb ik in acht genomen
       van zodra ik ze leerde kennen.”
²¹      Jezus keek hem aan en had hem lief.
       Hij zei: “Aan één iets heb je nog tekort:
       ga, verkoop wat je hebt, en geef het aan wie tekort heeft.
       Zo zul je een schat hebben in de hemelen,
       en kom dan: volg mij!”
²²    Hij werd droevig om dat woord
       en ging verdrietig weg – hij had veel bezittingen …
²³    En rond kijkend zei Jezus tegen zijn leerlingen:
       “Hoe moeilijk is het
       om het koningschap van God binnen te gaan
       voor wie heeft wat hij meent nodig te hebben.”
²⁴    De leerlingen waren verbaasd over zijn woorden,
       maar Jezus zei opnieuw:
       “Kinderen, wat is het moeilijk
       om het koningschap van God binnen te gaan
       voor wie vertrouwt op wat hij heeft.
²⁵    Makkelijker is het
       voor een kameel door het oog van de naald binnen te gaan
       dan voor een rijke in het koningschap van God.”
²⁶    Zij waren enorm verbaasd en vroegen onder elkaar:
       “Wie kan dan bevrijd worden?”
²⁷    Maar Jezus keek hen aan [met dezelfde blik als naar de adolescent] en zei:
       “Bij mensen is dit onmogelijk, maar niet bij God;
       want bij God is alles mogelijk!” [Gen.18,14]

De vraagsteller is een zeer rechtgeaard man, die het bijzonder ernstig meent met zijn religieus en sociaal leven. Van jongs af aan heeft hij de geboden zo goed mogelijk toegepast.
Daarom nodigt Jezus hem uit de volgende stap te zetten. ‘Doen wat moet’ is één ding – een belangrijk ding!; ‘doen wat daaraan surplus is’, omwille van een ‘surplus’ aan liefde voor G-d, dát is waar Jezus hem toe uitnodigt, zeg maar uitdaagt!
We horen het niet zo graag, maar eigenlijk zijn wij meestal zoals die man (áls we al zo goed zijn!). Wij doen – in het beste geval – wat moet. Maar is er in ons ook een surplus? Doet onze liefde voor G-d ons ook overvloeien voorbíj wat de wet voorschrijft? Net zoals de man in het Evangelie zijn wij daar bang voor. Wij zijn bang dat we er zelf zullen bij inschieten.
Dát is nu echter de uitdaging van heel Jezus’ ‘bevrijdende boodschap’: dat wij de angst van het minimalistische gebod zouden laten varen, voor de vreugde van de overvloeiende liefde!