Verbonden Leven

Mc.10,1-12 (28/02/2025)

¹      Hij vertrok van daar [Kafarnaum] naar het gebied van Judea,
       via de overkant van de Jordaan.
       Opnieuw kwam er veel volk bij hem samen
       en, zoals hij gewoon was, onderrichtte hij hen.
²      Er kwamen farizeeën naar hem.
       Ze vroegen hem, om hem te testen:
       “Is het een man geoorloofd zijn vrouw weg te sturen?”
³      Jezus antwoordde hen: “Wat heeft Mozes jullie gewezen?”
⁴      Ze zeiden:
       “Mozes heeft toegestaan een akte van scheiding te schrijven
       en haar weg te sturen.” [Deut.24,1]
⁵      Nu antwoordde Jezus hen:
       “Omwille van de verhardheid van jullie hart [sklèrokardian]
       heeft hij die wijzing geschreven.
⁶      Maar vanaf het begin van de schepping
       [als principe, in oorsprong en doel]
       heeft God de mens mannelijk en vrouwelijk gemaakt. [Gen.1,27]
⁷      Hierom zal een man zijn vader en moeder verlaten
       en zich verbinden aan zijn vrouw, [Gen.2,24]
⁸      en deze twee zullen één lichaam worden,
       zodat ze niet meer twee, maar één zijn.
⁹      Wat God dus heeft samengebracht,
       moet een mens niet scheiden.”
¹⁰    Terug thuis vroegen zijn leerlingen hierover door.
¹¹    Hij zei hen:
       “Wie zijn vrouw wegstuurt en een ander huwt,
       breekt echt, tegen de een, met de ander.
¹²    En als een vrouw haar man verlaat en een ander huwt,
       breekt zij echt.

Is dit een (te) radicale boodschap van Jezus? Vanuit een hedendaags alomtegenwoordig liberaal denken – waar we als Christen óók aan onderhevig zijn – zal dat natuurlijk meteen bevestigd worden. Maar los daarvan kan Jezus’ kijk op huwelijk en echtscheiding nog radicaal genoemd worden – zij het dan als een radicaliteit van de liefde.
Daarvoor keert hij terug naar de oorsprong – en dus ook naar het doel: de mens is mannelijk en vrouwelijk geschapen, én geschapen naar G-ds beeld en gelijkenis. Hun liefdesverbinding is dus ook een beeld van G-ds liefdesverbinding met de mens! In wezen kan die dus niet verbroken worden!
In wezen … Maar in de praktijk ziet het er vaak anders uit. De Bijbel staat vol verhalen hoe mensen het Verbond met G-d verbreken, en dus ook met elkaar. Toch blijft ‘in wezen’ het Verbond/de Liefde bestaan. Diezelfde verhalen komen er telkens op neer dat G-d ondanks alles de mens tóch graag blijft zien en tegemoetkomen in zijn verdwaasdheid – barmhartigheid heet dat in de Bijbel!
We mogen dus hopen, bidden én concreet eraan meewerken dat mensen kunnen volharden in de liefde, en waar dat in de praktijk niet naar dat hoge ideaal kan, ze toch de liefde van de barmhartigheid blijven beoefenen. Van G-dswege kunnen we beide ontvangen.