Verbonden Leven

Mc.8,22-26 (19/02/2025)

²²    Ze kwamen in Betsaïda [stad(je) aan de noordkant van het meer].
       Men bracht hem een blinde
       en ze smeekten dat hij hem zou aanraken.
²³    Jezus pakte de hand van de blinde
       en leidde hem buiten het dorp.
       Hij spuwde in zijn ogen,
       legde hem de handen op
       en vroeg of hij iets zag.
²⁴    Hij keek op en zei:
       “Ik zie de mensen,
       want ik zie iets als wandelende bomen.”
²⁵    Toen legde hij opnieuw zijn handen op zijn ogen
       en deed hem erdoorheen zien.
       De blinde herstelde zich en zag nu alles duidelijk.
²⁶    Jezus zond hem naar huis en zei:
       “Ga zelfs het dorp niet in
       en spreek niemand van het dorp!”

Ik weet niet waardoor Jezus het meest beroerd werd: het smeken van de mensen die de blinde naar hem toe brachten, of de nood van de blinde zelf. In ieder geval zet de beroering hem in beweging. Hij neemt de man mee, weg van de mensen. Hij kijkt hem aan, raakt hem aan en vraagt: “Zie je al iets?” Stap voor stap maakt hij verbinding. Hij is bekommerd om wat er met deze man gebeurt. Geduldig blijft hij bij hem, zelfs als de man in eerste instantie nog niet scherp kan zien.
Het vraagt tijd om je draai te vinden in de wereld van het licht. Alles is er zo nieuw, zo anders, en dat moet je leren zien en waarderen. Wanneer de man uiteindelijk zelfstandig verder kan, stuurt Jezus hem weg met de waarschuwing: “Ga niet terug naar je oude vertrouwde omgeving.” Je kunt al ‘ziende’ niet terugkeren naar je oude leven alsof er niets veranderd is. Een nieuwe G-dgerichte kijk op het leven betekent ook nieuwe horizonten.