Verbonden Leven

Mc.6,30-34 (8/02/2025)

³⁰    De uitgezondenen [aposteloi] verzamelden zich weer bij Jezus
       en gaven hem verslag
       over alles wat ze gedaan en onderwezen hadden.
³¹    Hij zei tegen hen:
       “Komen jullie nu zelf eens mee naar een eenzame plaats
       om een beetje uit te rusten.”
       Want er waren er zovelen die kwamen en gingen
       dat ze zelfs geen gelegenheid hadden om te eten.
³²    Ze vertrokken met de boot
       naar een eenzame plaats, alleen.
³³    Velen zagen hen vertrekken
       en ze begrepen wat er gaande was.
       Vanuit de steden renden ze te voet erheen
       en waren er nog vóór hen.
³⁴    Toen Jezus uitstapte
       zag hij dan ook een grote menigte.
       Hij werd ten diepste bewogen om hen,
       want ze waren als schapen zonder herder.
       En hij begon hen over vele dingen te onderrichten.

Eergisteren hoorden we dat de leerlingen werden uitgezonden met lege handen, met niets anders dan het goede nieuws bij zich. Vandaag komen ze terug bij Jezus. Wat zíj doen, kunnen wíj ook. We kunnen bij hem terugkomen met onze verhalen over ons bezig-zijn. We mogen bij hem terugkomen en vertellen wat er is gebeurd en wat ons innerlijk beweegt. We mogen bij hem terugkomen om onszelf onder ogen te komen voor G-ds Aangezicht, wetend, of langzaamaan beseffend en toelatend, dat dat Aangezicht liefde is.
Na dat vertellen komt zijn uitnodiging: “Ga mee naar een eenzame plaats.” Het is een plaats om stil te worden en tot rust te komen, om contact te zoeken met die innerlijke kern in ons, omgeven door stilte – dat geheim dat we G-d noemen. Nu, in die stilte, na al die woorden die we zelf hebben gesproken, kunnen we eindelijk luisteren om te horen of hij iets te zeggen heeft.
Dán zullen we horen dat Jezus’ boodschap ook geldt voor ons: zijn goede nieuws zal ook ons leven geven.