Verbonden Leven

Lc.2,41-52 (29/12/2024)

⁴¹    Zijn ouders gingen elk jaar naar Jeruzalem op het Pesach-feest.
⁴²    Toen hij twaalf jaar werd,
       gingen zij weer op naar Jeruzalem,
       volgens hun gewoonte bij het feest.
⁴³    Toen die dagen voleindigd waren, keerden zij terug,
       maar de jongen Jezus bleef achter in Jeruzalem,
       zonder dat zijn ouders dit wisten.
⁴⁴    In de mening dat hij bij de reisgenoten was,
       gingen ze een dag ver
       en zochten hem toen bij de verwanten en bekenden.
⁴⁵    Toen ze hem niet vonden,
       keerden ze terug naar Jeruzalem
       om hem te zoeken.
⁴⁶    Zo gebeurde het dat ze hem na drie dagen vonden
       in de tempel, zittend te midden van de leraren.
       Hij luisterde naar hen en stelde vragen.
⁴⁷    Al wie hem hoorde was verrukt
       over zijn begrip en zijn antwoorden.
⁴⁸    Toen ze [zijn ouders] hem zagen, stonden ze versteld.
       Zijn moeder zei hem:
       “Kind, wat heb je ons aangedaan!?
       Kijk, je vader en ik hebben je in angstpijn gezocht!”
⁴⁹    Maar hij zei hen:
       “Wat hebben jullie mij gezocht …
       Wisten jullie niet
       dat het nodig is [dat het ‘moet’, noodzakelijk is]
       dat ik in de dingen van mijn Vader ben?”
⁵⁰    Maar zij begrepen zijn woorden tegen hen niet.
⁵¹    Toen daalde hij met hen af en kwam terug in Nazaret
       en hij was hen gehoorzaam.
       Zijn moeder bewaarde al deze woorden in haar hart.
⁵²    En Jezus groeide,
       in gestalte en wijsheid
       en in genade bij God en de mensen.

Maria en Jozef ervaren wat elke ouder meemaakt wanneer hun kind volwassen wordt. Jezus gaat zijn eigen weg, zonder zich al teveel zorgen te maken over zijn ouders die hem drie dagen lang angstig zoeken, terwijl hij rustig bij de leraren zit. Hij ontdekt gaandeweg zijn diepere persoonlijkheid.
En Maria en Jozef? Ze zijn kennelijk niet van het ongeruste soort. Hebben ze hun kind teveel vrijheid gegeven? Het vinden van de juiste balans tussen te veel of te weinig vrijheid blijft altijd een moeilijke evaluatie. Het belangrijkste is echter om vertrouwen te schenken. Waarschijnlijk begrijpen ze hun zoon niet helemaal, toch aanvaarden ze hem zoals hij is. Zo krijgt Jezus de ruimte om zichzelf te zijn, onvoorwaardelijk.
Dit Evangelie – gelezen op het feest van de Heilige Familie – toont ons een facet van de Menswording van G-d. Het woord zegt het zelf: G-d ‘is’, de mens ‘wordt’. Jezus heeft ten volle dit wordingsproces van kind tot volwassenen doorgemaakt. Het kon op een harmonieuze manier, dank zij het vertrouwen en de genegenheid van zijn ouders, ook al konden ze niet altijd alles begrijpen.